Een persoonlijk verslag van een Profetische reis naar Israël Georganiseerd door “Israël Idoed” reizen o.l.v. Jo Le Poole. Van 6 maart 2017 t/m 16 maart 2017.
Onze gids in Israël, Ruth van Wijk.
Een reis die, de verhalen uit het Oude- en het Nieuwe testament zichtbaar en tastbaar maakten.
Een goed begin was ons bezoek aan het Diaspora museum. Daar een duidelijke weergave te zien van een volk dat ondanks de diaspora, de verstrooiing, vasthield aan zijn roots. Geen concessies deed en/of doet. Ook niet gedurende de Romeinse overheersing in de tijd van Jezus.
In Caesarea kunnen wij een Romeins theater bewonderen, een paardenracebaan en een Romeins aquaduct. Bewijzen van een langdurige overheersing door de Romeinen. Caesarea ligt aan de Middellandse zeekust, tussen Tel Aviv en Haifa. Voor sommige van ons een uitdaging om de zee in te rennen met blote voeten.
Op weg naar het meer van Galilea, de berg Carmel bezocht. U weet wel, de berg waar Elia en de Baälpriesters beiden een altaar oprichten, één voor God en één voor Baäl en baden om vuur uit de hemel.(1 Koningen 18:20-40)
Bij het meer van Galilea of te wel , de zee van Tiberias , van ‘dichtbij’ in de voetsporen van Jezus , de berg van de Zaligsprekingen af gelopen. Genoten van het mooie landschap gekleurd in groen en geel (koolzaad)en de andere prachtige bloemen die bloeiden in deze tijd van het jaar. Later die dag gevaren, net als Jezus, op het Meer van Galilea. Wij gelukkig over een spiegelglad, door de zon overgoten meer. Wat mooi! Wat een rust!
De volgende dag op naar de Oude stad, Jerusalem. Daar kwam je ook voor naar Israël. Zeker als je voor de eerste keer naar Israël gaat. Zo de weg gelopen die Jezus liep. De weg die Hij ging toen Hij gekruisigd werd. Van de Olijfberg naar Gethsemané. Dat ligt buiten de Oude stad. Door Jerusalem, de Oude stad, langs de Via Dolorosa, naar de Schedelplaats, Golgotha. Die ligt aan de noord kant buiten de Oude stad. Als er een kruisiging plaatsvond, in die tijd, dan was dat op een plaats waar iedereen het kon zien. Op een kruising van wegen. Vlakbij de Graftuin, de hof van Josef van Arimatea. Waar Jezus werd begraven. Ontroerend dichtbij komt het lijden en sterven van mijn Jezus, Zoon van God.
Maar duidelijk lazen wij in de tuin: “He is not here – for He is Risen”. Hij is hier niet – Hij is opgestaan! Onze verlossing is daar gebeurd! Adembenemend dichtbij…………
Dan word je meegenomen voor een Joodse Sabbat maaltijd. Waarbij duidelijk wordt uitgelegd het hoe en waarom. Zo leer, begrijp en ervaar je meer van de Joodse tradities, die indrukwekkend en mooi zijn. Ook een dienst bijwonen in de Grote Synagoge van Jerusalem droeg daartoe bij. Hoe kan je beter “in” de Joodse traditie komen dan door het mee te maken, het aan den lijve ondervinden?!
Een wandeling door de Joodse wijk in Jerusalem was bijzonder. Zeker nu wij tijdens het Poerimfeest, het feest van Esther, in Jerusalem waren.
Als je door de velden van Efrata rijdt besef je eens te meer hoe de verhoudingen tussen de bevolkingsgroepen in Israël liggen . U weet wel, Bethlehem, daar waar Jezus geboren werd. Bethlehem is Palestijns gebied. Streng verboden voor de Joden. Dit wordt ook heel dreigend duidelijk aangegeven aan de grens . Wij konden zonder problemen passeren met de bus. Wij waren toeristen.
In Bethlehem is er een diepe bewondering voor Pastor Steven Khoury. Een Palestijn en Christen, die een Christelijke gemeente leidt in Bethlehem. Zijn gangen worden dan ook met argusogen bekeken door de Palestijnse overheid. Want als je Christen bent, ben je vriend van de Joden en je mag geen vriend zijn van de Joden, als je Palestijn bent ………..
De dag dat we Bethel bezochten hadden wij een speciale gids met passie voor zijn geloof in Jezus en het volk van God. Met hem kwam o.a. het verhaal van Jacob’s droom, tot leven. (Genesis 28: 10-22) Op weg naar zijn oom Laban zocht Jacob een slaapplaats. Pakte een steen, legde die onder zijn hoofd en ging slapen. Toen kreeg hij die droom waarin Jacob een ladder zag die tot de hemel reikte. God deed Jacob hier een belofte en Jacob wijdde deze plek met olie als een plaats waar de Heer aanwezig was. Jacob gaf deze plaats de naam Bethel en deed God de belofte, 1/10 deel van het bezit dat God hem zal geven Jacob aan de Heer zou afstaan.
Dit gebied is ook de inspiratiebron van Hooglied. De mooie natuur, de bloemen, de vruchten, de gazellen ( hinden) en de schapen, ze zijn hier te vinden. Wij hebben het gezien met eigen ogen.
Silo, u weet wel, de tabernakel , de woonplaats van God te midden van het volk. Eli , de hogepriester, zag Hanah bidden. Hij zei haar dat haar gebed verhoord zou worden. Een jaar later kreeg zij haar kindje dat ze Samuel noemde. Samuel groeide op, eerst bij zijn moeder later in Silo, in de leer bij Eli, hij werd de grote profeet.
In het geloof dat God gebeden verhoort reizen wij veder tot boven op de berg Gerizim, met zicht op de stad Nablus, het Bijbelse Sichem. Vanaf deze berg wordt eens te meer duidelijk hoe het land Israël verdeeld is . Nablus en omgeving is Palestijns grondgebied. Daar leven de Palestijnen in hun eigen staat. Wat ik niet begrijp is dat in dit Palestijnse gebied een Palestijns vluchtelingenkamp ligt. Vlak naast de gebouwen van de UN. ( United Nations) deze vluchtelingen mogen het kamp niet verlaten …… En met westerse hulp worden er huizen gebouwd voor de Palestijnen in en rondom Nablus ……. Maar niet voor de vluchtelingen van het kamp. Het zijn toch hun broeders zou je denken?!
Er is nog een zaak die mij verwonderde . Dit kwam door een vraag van een Israëlische man die ook in het vliegtuig zat op weg naar huis. Hij vroeg heel voorzichtig wat ik vond van de vervangings theologie. O.a. van Luther. Of ik erin geloofde dat Christenen in plaats van de Joden zijn gekomen . Mijn reactie: ‘ De Joden zijn in de eerste plaats het volk van God. Zijn Oogappel. En wij mogen door het geloof in Jezus de Messias tot God de Vader komen.’
En…. al die kerken en geloofsgemeenschappen hier in het westen. Volgens mij snappen de Joden daar niets van.
Ik eindig dit verslag met te zeggen dat ik zeker niet alles heb kunnen vertellen. Veel moois en interessants heb ik laten liggen. Reden te meer om het land zelf te gaan bezoeken en te genieten van de mensen, de natuur en de Waarheid over dit land.
Cora Klandermans-Barth