13 februari 2019 – Een nieuwe dag, de derde dag

Er wacht ons een avontuurlijke kamelenrit. Ayalla houdt hiervan en vindt dat we dat allemaal kunnen. En dat is ook zo. Met veel plezier stappen we op de kamelen en worden door hun verzorgers rondgebracht door de woestijn voor een half uur. Het gaat niet heel ver maar het is een bijzondere ervaring.

Wist u dat…

  • een kameel met bepakking 7 dagen kan lopen in de woestijn, zonder bepakking 14 dagen
  • hij 100 tot 110 liter water per dag drinkt
  • hij het water opneemt in een speciale maag en in het bloed
  • de bult gevuld is met vet
  • een goed gevoede kameel een mooie gevulde bult heeft
  • warm zand wel 90 graden kan worden
  • de kameel ligt op stompjes, waardoor zijn buik het hete zand niet kan raken

Met zijn allen in de bus, op weg naar Mitzpe Ramon. We bekijken een film over het ontstaan van de kloof, 230 miljoen jaren geleden. Daarna wandelen we in de kloof. Wat een immense kloof, land van Abraham en Sarah. Wat een immens gevoel om daar te wandelen, het groen te zien en de waterval. En dan de rotswand beklimmen, alleen voor diegenen die het qua conditie aan kunnen. Want het is hoog, alles trappen lopen en boven de overwinning behalen. Wauw!

Een deel van de groep loopt door de kloof terug naar de bus en haalt de boven gearriveerde groep weer op met de bus. Vervolgens bezoeken we het huis van Ben Gurion. Een man met een missie. In zijn kleine kantoortje dacht hij vele uren na en struinde in zijn boeken. Daar, in dat hele kleine kamertje, ontstond de overtuiging voor een nieuwe staat: “Israel”, wat in 1948 een feit werd. Daarna kon de derde grote Aliyah beginnen en nog elke dag trekken vele joden van over de hele wereld terug naar “huis”, hun beloofde land. Vol bewondering hebben we zijn eenvoudige huisje bekeken, de film van zijn leven en het volbrengen van zijn missie. Onvoorstelbaar maar waar, hoe mooi dat een man zoiets groots neer mocht zetten. Onze pappa in de hemel diep dankbaar dat hij deze man hiervoor uitkoos. Mocht je ooit denken dat je in je eentje toch niets aan de situatie in de wereld kan doen bedenk dan dat door de beslissing van één man de staat Israël nu bestaat. Als God met je is zal Hij je overwinning bezorgen.

Hij en zijn vrouw wilden begraven worden met uitzicht op de kloof Mitzpe Ramon. Dat is geschied en om dit graf heen is een prachtige tuin aangelegd waar ook gewassen worden geplant om uit te proberen of deze kunnen groeien in de woestijn en welke voedingstoffen zij daarvoor nodig hebben. Het is geweldig om te zien hoe het hele land voorzien is van een drainagesysteem waardoor ook in de woestijn water kan komen en “de woestijn kan gaan bloeien  als een roos”. God voorziet zijn volk van ingenieuze ideeën om hun land tot bloei te brengen. De grond bevat zeer veel mineralen en wordt zeer vruchtbaar als het water krijgt. De vele bomen die geplant worden zorgen voor het vast houden van het water.

We rijden naar Mash’abei Sadeh, onze volgende kibbutz.

Morgen gaan we naar Jeruzalem.

 

14 februari 2019 – De vierde dag

Op onze reis naar Jeruzalem komen we langs de oude paden van Abraham en Izaäk langs de langste rivier van de Negev woestijn, de rivier Besor. Bij Tze’elim hangt nu een hangbrug waar we overheen lopen naar een prachtig uitzichtpunt. Abraham liep vanaf hier naar Hebron.

Daarna bezoeken we een kleinschalige tomaten-aardbeienkwekerij. We krijgen uitleg over hun uitgevonden methodes en mogen proeven van de tomaten en de aardbeien. De aardebeien worden gekweekt in handige hangende goten, waardoor geen rotting op de aarde plaats vindt en het is een handige plukhoogte, aangesloten op een bewateringssysteem. De tomaten groeien onder netten kassen tegen de insecten. Voor bevruchting worden bijenvolken losgelaten in de kassen.

Ayalla vertelt in de bus verder over hun leger, over de kibboetsen, het maken van aliyah, het sabbatsjaar voor de landbouw en over waarom de Joden zoveel in de handel zaten. Zij mochten geen boeren worden omdat zij geen land mochten bezitten, zij mochten geen ambacht uitoefenen omdat zij niet in een gilde mochten. Dus gingen zij in de handel en zijn daar goed in geworden. Eenmaal terug in hun eigen land moesten zij goede boeren worden om hun land te ontginnen. En goed in de techniek voor technische hulpmiddelen en uitvindingen. School is dus zeer belangrijk in Israël, voor goede werknemers heb je opgeleide mensen nodig. De basis van leren begint vanaf het derde levensjaar met leren uit de Torah. Leven naar het woord van God is de basis voor het leven. Daarnaast is het belangrijk dat je werken kan in een beroep waar je goed in bent. In 1925 is de universiteit opgericht. De joden spraken door de ballingschap geen origineel Hebreeuws meer, maar Jiddisch, wat een mengsel is van Hebreeuws, en andere talen van de landen waar ze woonden. Eleazar Ben Yehuda heeft ervoor gezorgd dat de voertaal weer Hebreeuws geworden is. Bijbels Hebreeuws en modern Hebreeuws (Yvriet).

We bezoeken een kleinschalige schapenfokkerij. We krijgen daar eerst een goed verzorgde lunch in een creatief ingerichte ruimte onder een afdak waar de boer ons tijdens onze maaltijd vertelt over de geschiedenis van zijn fokkerij en hij laat ons zien hoe hij op eenvoudige wijze van zijn geitenmelk verse kaas maakt. Weten we het nog? 1 liter geitenmelk koken (of was het 2?), 2 eetlepels yoghurt toevoegen, 2 eetlepels azijn of citroensap, even roeren en de massa door een speciaal zeefje gieten. Even uit laten lekken en klaar is je verse kaasje.

Daarna naar Yad Vashem (de Hand van God), het Holocaust museum in Jeruzalem. Jeruzalem binnenrijden is een bijzondere belevenis, het raakt je gewoon. Het is bijzonder om dat te mogen meemaken. De gids maakt ons ook bewust dat God onze gezondheid speciaal bewaard heeft voor deze dag dat Hij ons Zijn stad laat beleven. De stad waar Zijn Tempel staat waar Hij zal wederkeren. Dat wij hierover zullen spreken als we weer terug zijn in onze eigen omgeving waar God ons gesteld heeft. Het museum laat ons de walging beleven van de geschiedenis van God’s eerste volk.

We logeren de komende nachten in een hotel dichtbij het centrum.

Yolanda Visser

Klik hier om deel 3 van dit reisverslag te bekijken.