11 februari 2019
Eindelijk is het zover, onze lang verwachte reis kan in vervulling gaan. Midden in de nacht vertrekken we naar Eindhoven, niet wetende dat het vliegveld pas om 04.30 open gaat. Al gauw zien we iemand staan die ook wel een Idoedreiziger lijkt te zijn, en ja hoor, de eerste ontmoeting is daar. Een half uur staan we samen met nog menig reiziger in de kou en nattigheid te wachten. En dan…………gaan de deuren open. We verzamelen binnen en als snel hebben we een halve groep bij elkaar en is het al gauw gezellig. Even later blijkt dat Marjan op een andere plek in de hal staat te wachten op de rest van de groep. We stellen ons aan elkaar voor en vormen direct al een gezellige groep. Heel bijzonder want dat is echt niet altijd zo vanzelfsprekend. Dat is ook de hele reis zo gebleven. Op een heel natuurlijke manier zaten we wisselend bij elkaar aan tafel en werden we dikke maatjes. De reis kon beginnen. Samen inchecken, samen door de douane, samen naar de gate. Jammer genoeg zaten we niet allemaal samen bij elkaar in het vliegtuig.
Eenmaal aangekomen hebben we op elkaar gewacht en ontmoetten we even later onze gids Ayalla Zion. Wat een toffe vrouw, wat vertelt zij veel, wat weet zij veel, wat heeft zij een warm hart voor zoveel verschillenden mensen. Zij heeft ons overladen met alles wat maar in haar op kwam wat zij wist. En dat was heel veel. Maar nooit teveel. Alles was boeiend om te weten, teveel om te onthouden. Met zijn allen naar de pinautomaat voor de sjekels. Op naar de bus en daar begon onze reis door het beloofde land.
Het eerste bijzondere gevoel van daar zijn kwam binnen. We zagen de eerste vlaktes en reden naar Dimona, naar een cactusplantage van de “sabres” cactus. Wel twee meter hoge planten, rijen aan rijen. Er tussendoor lopen kregen we uitleg over deze veelzijdige eetbare plant. Zeer lekkere eetbare vruchten, eetbare bladeren waarvan het sap zeer heilzaam werkt tegen onze obesitas problemen en suikerziekte. De eigenaar van de plantage is zelf genezen van suikerziekte door het eten van zijn cactussen. We mochten proeven van het verse fruit en van een aantal verschillende producten die ze ervan maken. En we kregen een visitekaartje om in Nederland winkels te zoeken waar deze boer naar kan exporteren.
Op weg naar Kramim, onze eerste kibbutz, voor onze eerste overnachting. Tijdens de maaltijd een eerste wat uitgebreider voorstelrondje om elkaar iets beter te leren kennen.
12 februari 2019
Om 6 uur ‘s morgens komt de zon op. Verschillenden van ons zijn echt op tijd uit bed om de mooiste foto’s daarvan te maken. Marjan opent elke dag in de bus met een Bijbellezing en gebed. Het is heerlijk om zo elke dag met elkaar te beginnen. Later onderweg vertelt Ayalla hoe het idee van de zonnepanelen bij de Israëliërs vandaan komt nadat zij een nieuwe manier van energie opwekken moesten bedenken toen Sadath tijdens de Golfoorlog van 1991 de olieprijs opschroefde en Israël wilde vernietigen.
We rijden naar de nederzetting van Koning Herodes op de berg Massada. Een paranoia man met een zeer hoog IQ. Wat een uitzicht over de prachtige woestijn en wat bijzonder om de nog rijke resten te bewandelen van wat Herodes bezat. In gedachten zie je Romeinen voor je. Hij had drie lagen paleizen voor zichzelf (aan de noordkant), badhuizen voor zijn personeel, badhuizen voor zichzelf, met ingenieuze voorzieningen om warm water of warme lucht in de ruimtes toe te laten. Grote opslag voor voedsel per product. Voor de watervoorziening heeft Herodes geulen in de rotsen gemaakt die naar grote voorraadkamers worden geleid (drie dagen flinke regen gaf water om heel Israël te voorzien). We verlaten deze bijzondere plek waar je nog wel even zou willen vertoeven om de indrukken in je lijf te ervaren. Op naar botanische tuin in Ein Gedi. Een prachtige plek met prachtige plaatjes van mooie bomen en bloemen, heerlijk om door deze lieflijke plek te wandelen en mooie plaatjes te schieten.
We rijden de hele dag langs de Dode zee. Ayalla vertelt dat de weg elke twee jaar weg is vanwege de vele regenstromen uit de bergen naar de Dode zee. Dan wordt de weg weer vervangen.
Rechts van ons is de Dode zee, links van ons Judea. In Judea en Samaria zijn de bezette gebieden. Israël heeft hier borden geplaatst voor de veiligheid van hun eigen volk. Als zij de bezette gebieden ingaan, kan Israël niet meer ingrijpen als zij in nood zijn. Het zijn de zonen van Ismaël die de bezette gebieden in willen nemen. Onderweg vertelt Ayalla nog over Jericho, land van Achor en dat bij Qumran, aan het eind van de Dode zee de “Dodezee rollen” gevonden zijn door spelende Bedoeïenen herdersjongetjes in 1947. Daar even voorbij slaan we linksaf en gaan we een dadelplantage bezoeken. De eigenares van de plantage legt ons uit hoe ze begonnen zijn en nu voor de plantage zorgen. Daarna kunnen we heerlijke dadels kopen om naar huis te nemen en nog diverse andere producten die ze van de dadels maken, zoals bijvoorbeeld dadelhoning en dadelbier.
We rijden door naar de Bedoeïenen, een nomadenvolk die de zonen van Ismaël zijn. Zij willen geen Arabieren genoemd worden omdat zij een rondtrekkend volk zijn en hun eigen leven leiden. Hun leefregels zijn opgesteld door hun vrouwen al voor de tijd dat de moslims kwamen. We komen op bezoek in een tent waar een Bedoeïenen man ons verwelkomt en vertelt hoe zij leven, en voor hun gasten zorgen. We krijgen koffie nadat hij ons op zijn muzikale wijze heeft laten horen van het fijn stampen van de koffie. Bedoeïenen trekken door het land en gaan wonen waar ze willen, zo leefden zij heel lang in het verlaten land Israël. Toen de staat werd uitgeroepen werd voor hun het land niet meer vrij bewoonbaar. Israël zorgt nu dat de in hun land wonende Bedoeïenen onderwijs krijgen.
De EU steunt de Bedoeïenen. ’s Avonds kregen we een heerlijke maaltijd in deze kibbutz Kfar HaNokdim en in plaats van in tenten slapen we in knappe huisjes. Wel 4-persoons waar we met twee stellen op een kamer slapen. Beetje vreemde situatie maar toch…….we hebben het goed met elkaar. Laat in de avond arriveren twee reisgenoten die door omstandigheden pas een dag later konden vliegen. Al snel worden zij door onze groep opgenomen en horen we bij elkaar.
Yolanda Visser
