Van 11 t/m 18 november 2019 vertrok een groep enthousiaste reizigers naar het Beloofde Land voor de Israëlreis van Eilat naar Jeruzalem. In acht dagen trok de groep onder leiding van Nederlandstalige gids Ayala Zion van het zuidelijkste puntje van Israël, Eilat, door de woestijn naar Jeruzalem. Reiziger br. Frans van de Sande schreef een uitgebreid reisverslag dat hij graag met ons wilde delen. Deze week deel 2, over de reis door de woestijn naar de Dode Zee.

Woensdag 13 november – Onderwaterobservatorium, vrije middag Eilat

We vertrekken tijdig en hebben vandaag even een ‘kerk op wielen’, aangezien we tijdig in het Timna park dienen te zijn. Met een prachtig gebed en Bijbeltekst uit Jeremia 31 gaan we op weg.

Het programma is wat gewijzigd, maar dat mag de pret niet drukken. We vertrekken naar het noorden; naar het Timna park. Een plaats waar het prachtig is en de dunne groene laag op heel wat plaatsen goed zichtbaar is omdat het enkele dagen geleden heeft geregend. We bezoeken er als eerste de kopie van het tabernakel zoals Mozes (Moshe) het met het volk door de woestijn mee heeft genomen vanaf het moment dat hij de tien woorden ontving op de berg Horeb. Alles wat hierover in het boek exodus staat zien we ter plekke en ook in dezelfde afmetingen. De uitleg die we erbij krijgen in het Engels en Hebreeuws zijn heel duidelijk, waarbij enkele Hebreeuwse uitspraken en termen ook duidelijk overkomen door enige kennis van de taal. We zien er niet alleen veel, maar beseffen ook hoe ook destijds Zacharias in Jeruzalem een reukoffer opdroeg en daar de boodschap ontving van de boodschapper (Maleach = engel/boodschapper) dat zijn vrouw een zoon zou baren en hem de naam Johannes (Yochanan = God geeft) zou geven. Heel veel komt nu in herinnering terug uit de vijf eerdere jaren dat ik in en rondom het land mocht zijn, waaronder het huidige Jordanië dat destijds ook deel uitmaakte van het Bijbelse land. We horen in de uitleg ook over de ark van het verbond waar de hogepriester ook nog een bloedoffer bracht van een eenjarig lam. Dat werd jaarlijks hernieuwd en diende dus jaarlijks voor het hele volk te gebeuren op de verzoendag; Yom Kippoer. Nu wordt nog meer duidelijk waarom Jezus op het kruis niet alleen bad, maar bevestigde dat de verzoening was volbracht bij het uitspreken van datzelfde woord: het is volbracht. Dit bloedoffer hoefde vanaf toen ook niet meer te worden herhaald door de hogepriester, omdat het door Hem al was gedaan.

We rijden verder door het immens grote park en komen uit bij de zuilen van Salomon. Deze zijn echt enorm en doen me terugdenken aan de Kolossen in Griekenland. Er staan hier alleen geen gebouwen op. We maken er een prachtige wandeling doorheen en overheen en zien er zelfs een hiëroglief op staan. Maar alleen al de grillige vormen die deze enorme rotsen hebben gekregen door erosie geven een prachtige uitstraling. Zoals onze gids Ayalah onderweg nog bevestigd: een foto zegt meer dan 1000 woorden.

Ter afsluiting van deze immens grote woestijnvlakte gaan we naar een plaats waar door erosie de rotsen zijn gevormd tot vormen die op paddenstoelen lijken. We zien er enkelen van maar tegelijk ook hoe de enorme berg die er ooit heeft gestaan zover weg is gebeiteld tot bijna niets meer. De reden hiervoor is het koper wat uit deze rotsen werd gewonnen door verhitting van meer dan 1200 graden Celsius. Een hels karwei om in die hitte dat werk te doen voor deze delfstof. De bijzondere blaasbalgen laten zien hoe intens het vuur aan werd gewakkerd en daardoor de smeltoven het werk deed. Hierna zien we nog een korte film over de plaatsen die we in dit park hebben bezocht.

Nu zien we ook waarom juist in Eilat psalm 104 niet kan ontbreken, de pracht van het koraalrif in de Rode zee. Tijdens het snorkelen rondom het koraal hebben velen dat ervaren en voor de zekerheid is een deel tussen het strand en zo’n 50 meter zee inwaarts afgezet. In het extreem heldere water vanaf het strand maar ook in de zee is alles zo prachtig te zien, de vissen, het enorme koraal en nog wat planten. Soms lijkt het wel of er de heide uit Noord-Brabant in volle bloei onder water staat met zijn volle paarse gloed.

Maar het blijkt toch wat anders te zijn. Er zijn geen woorden teveel geschreven in de aankondiging op de site hoe mooi de schepping is!! In het begin heb ik wat moeite met snorkelen maar wat wil je voor een beginner … al lukt dat na enige tijd en kan ik heerlijk in het water rond te zwemmen, waarbij je de vissen bijna aan kan raken. Hele scholen vis in de meest wonderlijke kleuren die zo voor je door zwemmen en andere vissen die zich schuilhouden, al vallen ze uiteindelijk toch op door hun tekening en lichte beweging onder water. Ik zwem nog eens naar de andere zijde waar ik het water in ben gegaan, naar het noordelijke deel waar het wat rustiger is en zie daar ook de meest aparte vissen. Een ervan is een soort paling, maar dan drie tot vier keer langer dan wat we uit ons eigen land kennen. Een maal uit het water horen we van de gids dat er verderop ook flamingo’s zijn die er verblijven. Ze hebben volgens haar een ietwat andere kleur, maar dat komt door het soort voedsel wat ze eten. Ze blijven daar ook altijd, want waarom zou je ergens weggaan naar andere oorden als het op de plaats waar je bent toch goed is?

En zo is het ook voor ieder van ons. Wanneer je weet dat het goed is hoe je leeft, bent, groeit en toekomstbeeld hebt, waarom zou je dan weggaan? Je weet hoe je op je schepper kan vertrouwen en hoe zijn zoon zich voor je heeft gegeven. Beide betekenissen; de davidsster maar ook het kruis zeggen nu niet alleen nog meer. Ze bevestigen elkaar ook in wat ze voor mij zijn. Je kan ze dragen, en het kunnen jou drágen.

Het is het einde. Maar ook van deze prachtige dag die we besluiten met diner en een mooie avond in Eilat.

 

Donderdag 14 november – Dode Zee en Ein Gedi

De dag begint met een deel uit het boek Ezechiël hoofdstuk 47, waarna 1 Samuel 24. Het zijn duidelijke en mooie stukken uit de Bijbel waar we zien hoe God zich aan zijn woord houdt. In alles wat we meemaken mogen we danken en dankbaar zijn, zelfs voor zaken die schaden zodat we weten hoe het niet moet. Zo is ieder bloemetje dat we zien een glimlach tot ons van God zelf.

De verschillende canyons die we onderweg passeren zien er telkens weer anders uit qua vorm en kleur. Eigen hieraan is het materiaal wat erin zit en zodoende door de jaren en eeuwen heen hun eigen kleur weergeven. Al snel krijgen we uitleg over de kibboets waar we ook vanavond zullen overnachten, evenals de eerste nacht toen we in Israël arriveerden. De kibboetsiem zijn een collectief waar alles met elkaar wordt gedeeld, word gewerkt, geleefd, maar ook waar in het begin kindertehuizen waren zodat de kinderen vanaf hun geboorte af daar werden opgevoed. Later is dit laatste veranderd, zodat ouders hun kinderen in hun (kleine) huis op konden voeden. Dat heet een moeshav; een eigen huishouden waar gezinnen meer vrijheid hebben om met meer zelfstandigheid te leven, al blijven er veel zaken die mensen met elkaar bespreken, o.a.: landbouwbeleid, vergaderingen, verdediging, palmach (leger).

Hierin bleek dat ieder zijn eigen legertje had. Ben Goerion waar we zijn graf hebben bezocht, heeft in de jaren dat Israël werd gesticht ook gezorgd voor één leger en dat er eenheid hierin kwam. Wat ook in de kibboetsiem bestaat is een coöperatie.

We zijn inmiddels al een heel eind buiten Eilat en zien onderweg de borden naar Timna waar we gisteren een prachtig bezoek hebben gebracht. Een heel eind verder komen we in Edom. Ook hier in Israël bestaat dit gebied en niet alleen in Jordanië. In het Israëlische Edom is er een groot deel dat afgezet is met een hek waar dieren leven die bijna uitgestorven zijn. Het gaat o.a. over de gazelle, struisvolgel, steenbok, wilde ezel, Somalische wilde ezel, de orix (een soort antilope) addax (antilope met gigantische horens) wolf en aasgieren, al hebben deze laatste de vrijheid omdat ze het luchtruim voor zichzelf hebben. Deze aasgieren hebben we reeds mogen zien bij het park En Avdat. Al deze dieren staan vooral in het boek Job beschreven.

Naast deze locatie horen we dat in het noorden, bij de berg Carmel (niet te verwarren met de berg bij Haifa), ook een soortgelijke locatie is voor wilde dieren uit deze Bijbelse tijden.

Onze gids legt heel wat uit, o.a. wat nu koosjer is en koosjer leven. Ook spreekt ze vanuit de Bijbel over zaken die je kwaad kunnen doen en hoe dit heel duidelijk daarin genoemd wordt die je in de natuur herkent. Het is als een werveldistel waar een vijand komt in een wervelwind vanuit het niets. Zo komen ook de regens van de rotsen vanuit het niets en laten zich eerst heel zachtjes horen, waarna er een bikkelhard geweld optreedt en het alles om zich heen meeneemt.

Het was ook een heel eind rijden en intussen zien we de eerste vormen van de dode zee. Dit meer is bijna 28 keer zouter dan het zeewater dat we gisteren tijdens het snorkelen hebben geproefd, al heeft het de aangename eigenschap dat je erin blijft drijven. Het blijft een bijzondere ervaring die ook ik weer mee mag maken en na niet al te lange tijd verzamelen we ons weer om verder te gaan.

Dit korte bezoek blijkt ook zijn voordelen te hebben wanneer we kilometers verder in Ein Gedi de stevige wandeling maken langs de watervallen op de berg die hier deel van uitmaakt. Nog mooier is om te zien en te weten dat David hier het merendeel van zijn psalmen (gebeden) schreef en voelen we deze oase van rust en kracht op ons inwerken als een zachte bries. Met deze ervaring zullen de gebeden die we voortaan opzeggen en zingen heel wat anders klinken. We zien niet alleen prachtige natuur en heel wat watervallen, maar ook enkele steenbokken die onverdroten van de ene klif op de andere springen.

Nog is er een verrassing, want voordat we ons logeeradres bereiken stoppen we bij een plaats die ook aangewezen wordt waar de boekrollen zijn gevonden. Het blijkt dus niet enkel in Qumran te zijn dat dit is gebeurd. Een prachtig moment en het laat ook zonder twijfel zien hoe ook David in zijn jonge jaren als herder (en later als de grote herder en koning) inzicht krijgt hoe over moeilijke paden te lopen en te zien waar bergpaden niet de rechte weg zijn. Vele jonge kinderen leren dit op eenzelfde wijze door steentjes te gooien en te luisteren of die naklinken wanneer er twijfel is dat er op de rotsige paden kloven zijn.

We gaan verder op weg en komen al snel aan op de kibboets …. waar we met elkaar na een moment van rust aan tafel gaan en een bemoedigend avondgebed hebben.

Klik hier voor deel 3 van dit reisverslag.

Ook mee op verzorgde rondreis door Israël? Bekijk onze reizen.