Een persoonlijk verslag van een  Profetische reis naar Israël  Georganiseerd door “Israël Idoed” reizen o.l.v.  Jo Le Poole.  Van   6 maart 2017 t/m  16 maart 2017.

Onze gids in Israël,  Ruth van Wijk.

Een reis die, de verhalen uit het Oude- en het Nieuwe testament zichtbaar en tastbaar maakten.

Een goed begin was ons bezoek aan het Diaspora museum. Daar een duidelijke weergave te zien  van een volk dat ondanks de diaspora, de verstrooiing, vasthield aan zijn roots. Geen concessies deed en/of  doet. Ook niet gedurende de Romeinse overheersing in de tijd van Jezus.

In Caesarea kunnen wij een Romeins theater bewonderen, een paardenracebaan en een Romeins aquaduct. Bewijzen van een langdurige overheersing door de Romeinen. Caesarea ligt aan de Middellandse zeekust, tussen   Tel Aviv en Haifa. Voor sommige van ons een uitdaging om de zee in te rennen met blote voeten.

Op weg naar het meer van Galilea, de berg Carmel bezocht. U weet wel, de berg waar Elia en de Baälpriesters  beiden een altaar oprichten,  één voor God en één voor Baäl en baden om vuur uit de hemel.(1 Koningen 18:20-40)

Bij het meer van Galilea of te wel , de  zee van Tiberias , van ‘dichtbij’ in de voetsporen van Jezus , de berg  van de Zaligsprekingen af gelopen. Genoten van het mooie landschap gekleurd  in groen en geel  (koolzaad)en  de andere  prachtige bloemen die bloeiden in deze tijd van het jaar. Later die dag gevaren, net als Jezus,  op het Meer van Galilea. Wij gelukkig  over een spiegelglad, door de zon overgoten meer.  Wat mooi!  Wat een rust!

De volgende dag op naar de Oude stad, Jerusalem. Daar kwam je ook voor naar Israël. Zeker als je voor de eerste keer naar Israël gaat. Zo de weg  gelopen die Jezus liep. De weg die Hij ging toen Hij gekruisigd werd. Van de Olijfberg naar Gethsemané. Dat ligt buiten de Oude stad. Door Jerusalem, de Oude stad, langs de Via Dolorosa, naar de Schedelplaats, Golgotha. Die ligt aan de noord kant buiten de Oude stad. Als er een kruisiging plaatsvond, in die tijd, dan was dat op een plaats waar iedereen het kon zien. Op een kruising van wegen. Vlakbij de Graftuin, de hof van Josef van Arimatea.  Waar Jezus werd begraven. Ontroerend dichtbij komt het lijden en sterven van mijn Jezus, Zoon van God.

Maar duidelijk  lazen wij in de tuin:  “He is not here – for He is  Risen”.  Hij is hier niet – Hij is opgestaan!  Onze verlossing is daar gebeurd!  Adembenemend dichtbij…………

Dan word je meegenomen voor  een Joodse Sabbat maaltijd. Waarbij duidelijk wordt uitgelegd het hoe en waarom. Zo leer, begrijp  en ervaar je meer van de Joodse tradities, die indrukwekkend en mooi zijn. Ook een dienst bijwonen in de Grote Synagoge van Jerusalem droeg daartoe bij.  Hoe kan je beter “in” de Joodse traditie komen dan door het mee te maken, het aan den lijve ondervinden?!

Een wandeling door de Joodse wijk in Jerusalem  was  bijzonder.  Zeker nu wij  tijdens het Poerimfeest, het feest van Esther, in Jerusalem waren.

Als je  door de velden van Efrata rijdt besef je  eens te meer hoe de verhoudingen  tussen de bevolkingsgroepen in Israël  liggen .  U weet wel,  Bethlehem, daar waar Jezus  geboren werd. Bethlehem is Palestijns  gebied. Streng verboden voor de Joden. Dit wordt ook heel dreigend duidelijk aangegeven  aan de grens . Wij konden zonder problemen passeren met de bus. Wij waren toeristen.

In Bethlehem  is er een diepe bewondering  voor Pastor Steven Khoury. Een  Palestijn  en Christen, die een Christelijke  gemeente leidt in Bethlehem. Zijn gangen worden dan ook  met argusogen bekeken door de Palestijnse overheid. Want als je Christen bent,  ben je vriend van de Joden en je mag geen vriend zijn van de Joden, als je Palestijn bent ………..

De dag dat we Bethel bezochten hadden wij een speciale gids met passie voor zijn geloof in Jezus en het  volk van God.  Met hem  kwam  o.a. het verhaal van Jacob’s droom, tot leven.  (Genesis 28: 10-22) Op weg naar zijn oom Laban zocht Jacob een slaapplaats. Pakte een steen, legde die onder zijn hoofd en ging slapen. Toen kreeg hij die droom waarin Jacob een ladder zag die tot de hemel reikte. God deed Jacob hier een belofte en  Jacob wijdde deze plek met olie als een plaats waar de Heer aanwezig was. Jacob gaf deze plaats de naam Bethel en deed God de belofte, 1/10 deel  van het bezit dat God hem zal geven Jacob  aan de Heer zou afstaan.

Dit gebied  is  ook de  inspiratiebron van Hooglied. De mooie natuur, de bloemen,  de vruchten, de gazellen  ( hinden) en de schapen, ze zijn hier te vinden. Wij hebben het gezien met eigen ogen.

Silo, u weet wel, de tabernakel , de woonplaats van God te midden van het volk.  Eli , de hogepriester, zag  Hanah  bidden. Hij  zei haar dat haar gebed verhoord zou worden. Een jaar later kreeg  zij haar  kindje dat ze Samuel noemde. Samuel  groeide op, eerst bij zijn moeder later  in Silo, in de leer bij Eli, hij werd de grote profeet.

In het geloof dat God gebeden verhoort reizen wij  veder tot boven op de berg Gerizim, met zicht op de stad Nablus, het Bijbelse  Sichem. Vanaf deze berg wordt  eens te meer duidelijk hoe het land Israël  verdeeld is . Nablus en omgeving is Palestijns grondgebied. Daar leven de Palestijnen in hun eigen staat. Wat ik niet begrijp is dat in dit Palestijnse gebied een Palestijns vluchtelingenkamp ligt.  Vlak naast de gebouwen  van de UN. ( United Nations) deze vluchtelingen mogen het kamp niet verlaten …… En met westerse hulp worden er huizen gebouwd voor de Palestijnen in en rondom Nablus ……. Maar niet voor de vluchtelingen van het kamp. Het zijn toch hun broeders zou je denken?!

Er is nog een zaak  die mij verwonderde . Dit  kwam door een vraag van  een Israëlische man die ook in het vliegtuig zat op weg naar huis. Hij vroeg heel voorzichtig wat ik vond van de vervangings theologie.  O.a. van Luther.  Of ik  erin geloofde dat  Christenen in plaats van de Joden zijn gekomen . Mijn reactie: ‘ De Joden zijn in de eerste plaats het volk van God. Zijn Oogappel.  En wij  mogen door  het geloof  in Jezus  de Messias tot God de Vader komen.’

En…. al die kerken en geloofsgemeenschappen hier  in het westen. Volgens mij snappen de Joden  daar niets van.

Ik eindig dit verslag  met te zeggen dat ik zeker niet alles heb kunnen vertellen. Veel moois en interessants heb ik laten liggen. Reden te meer om het land zelf te gaan bezoeken en te genieten van de mensen, de natuur en de Waarheid over dit land.

Cora Klandermans-Barth